Tante Carla uit Indië
Tante Carla uit Indië
Dag allemaal,
Ik ben de afgelopen maanden niet erg actief geweest met mijn blog. Dat komt omdat ik in na het overlijden van mijn tante Carla erg bezig ben geweest met het regelen van de begrafenis en allerlei andere zaken. Ook was ik in mijn gedachten erg afwezig.
Tante Carla was al een paar jaar aan het kwakkelen met haar gezondheid en zij is na een kort ziekbed op 28 maart 2008 om 17:35 uur op 85 jarige leeftijd overleden. Het klinkt raar, maar ik ben blij dat ik tot haar laatste ademtocht bij haar ben gebleven.
Tante Carla (Carla Augusta Ullrich) was de nicht van mijn vader. Mijn vaders moeder en haar vader waren zus en broer. (Agnes Mathilde Ulrich R 21-04-1885 U 18-07-1958 en Otto Theodor Anton Ullrich R 01-12-1894 – U 15-11-1944).
Tante Carla was een diepgelovige en een hele lieve en markante vrouw die nooit getrouwd is geweest. Wel heeft ze lange tijd met iemand samen geleefd, maar van een huwelijk is het nooit gekomen. Tante Carla zat vol met verhalen waarvan er veel over Indië gingen. Zij heeft mij ook een paar van de familie geheimen verteld en mede dank zij haar heb ik veel van mijn Indische familie Bodenstaff op kunnen sporen.
Ik heb veel met haar gepraat en veel gevraagd over de familie, maar achteraf gezien toch niet genoeg. Bij het opruimen van haar huis kwamen we allerlei fotos tegen die ik nooit eerder gezien had met op de achterkant geschreven mamma en oma. Wie de mamma was is duidelijk Dat was Augusta Stutz (1899-1953), maar wie de oma op de foto was is niet helemaal duidelijk. Ik denk dat haar oma Amalia Priegelaar was, maar dat zal ik nu waarschijnlijk nooit zeker weten.
Ik heb nu, met het verlies van tante Carla, écht het gevoel dat ik de allerlaatste schakel met het oude Indië verloren heb en dat Indië leeft nu alleen nog voort in herinneringen aan mijn oma, mijn vader en mijn ooms en tantes die er allen geboren zijn en die allen gedwongen werden hun geboortegrond te verlaten.
Dat zal wel met veel 2e en 3e generatie Indos zo zijn denk ik. Als het laatst levende familielid dat in het vooroorlogse Indië is opgegroeid er niet meer is, sterven langzaam aan ook de verhalen, de kleuren, de geuren en de klanken weg.
Ik zal proberen dit alles nog zo lang als mogelijk in de herinnering van ons allen levend te houden en proberen een beetje van Indië mee te geven aan mijn kleinkinderen.
Anak kekasih dari Jawa,
Saya mengucapkan selamat jalan dan harap kau mendapatkan damai sejahterah di tangan Yesus.
Selamat beristirahat tante Carla yang kucinta.
Lief kind van Java,
ik wens je een veilige reis en hoop dat je vrede vindt in de armen van jouw Jezus.
Rust zacht lieve tante Carla.
bodenstaff 
Ja Phil, zo voel ik het ook, en ik moest ineens aan tante Adèle denken.
Ik logeerde toen in Hengelo en ze was zulke enge verhalen aan het vertellen, dat ik niet naar bed durfde.
We hebben inderdaad veel te weinig gevraagd en veel geschiedenis is er mee gegaan in hun graf, een verlies voor ons.
Ik was verleden week met Jason op de Pasar Malam in Zeist, hij zei: “Mamma het voelt zo veilig, het ruikt zoals bij opi in de keuken en ik zie dingen die bij hun in huis stonden en hingen”.
Als onze kinderen dat zeggen, is het goed, ze begrijpen dat het voor ons belangrijk is.
Nu zijn wij de “Story tellers”, onze kinderen zullen horen, vroeger in Indië en toen wij nog in Australie waren…… Zij krijgen het wel dubbel op.
xxxx
Tikoes